We spreken Ostrogoth op Black Out Bash III in Geraardsbergen. Een lang, maar heel leuk interview over Gent, effecten van metalmuziek en festivals nu en in de toekomst.

Zoals ons zijn jullie ook opgericht in Gent, en jullie eerste gig was op de Gentse Feesten hebben we gezien?
Mario Pauwels: Ja dat is heel lang geleden, ik denk dat je dat nog hebt opgediept en ik herinnerde me dat zelf bijna niet meer. Het was een heel klein artikeltje en we waren een tijdje geleden een update van alle concerten aan het maken. En ik bekeek mijn archief en.. My god, ’81 traden we ook al op op de Gentse Feesten…. op het Veerleplein dan nog, zonder tent gewoon in de regen. Er was wel een podium maar we stonden gewoon allemaal buiten. Goede reacties gekregen

Ja wij staan zelf ook vaak op het Veerleplein op de Gentse Feesten, is wel altijd gezellig.
Mario Pauwels: Veerleplein is gezellig hé? En ook altijd goede bands.

Ja altijd wat alternatiever he… En hebben jullie verder nog veel in Gent gespeeld?
Mario Pauwels: Ja toch wel in de Vooruit, in’t Gildenhuis in Melle, waar we terugkeren binnenkort. In de Centrale onlangs. Ik denk dat dat de grootste zijn.

En merken jullie dan veel verschil met vroeger in Gent, bijvoorbeeld de sfeer?
Dario Frodo: Veel verschil in Gent? Nee eigenlijk niet. Het verschil daar is het verschil dat je overal hebt. Generaties zijn veranderd, de fans zijn veranderd in het algemeen… Zoals nu de multimedia-generatie, daar zie je heel veel verandering in. In de jaren ‘80 hadden wij geen telefoons he, we hadden niets, dat waren echt rooksignalen dat we stuurden he [gelach].

Wij als de jonge generatie hebben soms het idee dat het vroeger wat wilder was.
Dario Frodo: Ruwer…
Mario Pauwels: Ik moet nu wel zeggen, ik kan u daarbij treden, omdat ik ook in die periode met die groep begonnen ben met die mensen, wij waren één van de vroege pioniers.  En Heavy Metal, oeioeioei dat was des doods he, dat was Satanistisch. En dat heeft een hele tijd geduurd, in Amerika, maar hier ook, die muziek was lawaai. Terwijl dat dat nu globaal toch meer geaccepteerd is, metal.
Dario Frodo: Maar anderzijds in de jaren ’80 vroeger, eind jaren ’80-begin jaren ’90, was natuurlijk Gent dé metalstad van België. De Boudewijnstraat aan het station waren 4 metalcafés gewoon naast elkaar. En de Vooruit waren er alle weken optredens.
Mario Pauwels: Ja alle weken, iedereen is daar geweest he Motörhead, Manowar, Mercyful Fate… en de Frontline nadien.
Dario Frodo: En de Maddox! De Frontline bestaat nu nog he?

Nee dat is juist gedaan, maar het heeft wel op meerdere locaties gezeten.
Dario Frodo: Ahja just, eerst is het Maddox geweest en dan is het Frontline geworden. Die zaten eerst rechtover het café van de Vooruit.
Mario Pauwels: De Frontline heeft dan ook op de Sint-Kwintensberg gezeten, daar aan de Boekentoren. Maar inderdaad op verschillende locaties. Steeds met dezelfde uitbaatster, Christine.
Dario Frodo: We zijn begonnen in de tijd van Vibrato, later Alcatraz, Barbarella, Bounty…
Mario Pauwels: De stroate zeiden we.
Dario Frodo: Van het festival de organisatie, die zijn begonnen in Gent in een café, dat was café Alcatraz. Filip is daar begonnen. Hij woonde eigenlijk in mijn straat!
Mario Pauwels: Toen wij ook al in de stroate zaten op café, ik ging naar de Barbarella,.. Eerst had je de Vibrato, en die begon dan tegen zijn zin in met commerciële muziek omdat de uitbater dacht dat ze meer studenten moesten hebben. Dus dat is geflopt en dan is iedereen naar de Barbarella gegaan, en later is de Alcatraz daarbij gekomen. En zo was het schoon verdeeld: de speed/thrashers gingen naar de Alcatraz en de meer klassieke hardrock liefhebbers kwamen bij ons en omgekeerd ook als je goesting had dan ging je eens naar daar. De oudere hardrockers in onze tijd, die gingen naar de Bounty,.. zo wat meer Southern Rock,  alhoewel dat later ook wel metal geworden is omdat de baas niet anders kon.
Dario Frodo: Dat was wel leuk. Ik zat dan altijd in de Alcatraz, want ik ben thrasher, en als je dan achter een uur of 2 genoeg had stak je de straat over he, en dan weer het straat over.
Mario Pauwels: Ja dat was de max, je had de straat maar over te steken he. En als het ene café dicht ging, kwam al het volk bij ons en omgekeerd ook (tot in de vroege uurtjes).

Ja dat zouden wij ook wel willen, daar zijn we wel jaloers op! En was er dan veel concurrentie tussen de cafés?
Mario Pauwels: Neenee, in tegendeel! De concurrentie werd gemaakt door de bazen zelf maar voor de mensen die er kwamen maakte het niets uit.
Dario Frodo: En dan hadden we een frituur ertussen ook.
Mario Pauwels: Ja gouden zaken dat, een frituur tussen 2 metalbars, altijd volk!

Dario Frodo: Ik wil er juist nog even op terugkomen op dat van de jaren ’80: was dat wilder? Dat wordt gezegd maar dat is pure nostalgie die dat creëert. Ik zal je zeggen wat de jaren ’80 waren: dan stond je in een zaal die stonk naar pis, je plakte aan de grond en dat was wild. Het was veel te luid.
Mario Pauwels: Ja inderdaad, boxen kapot, geen probleem.
Dario Frodo: Dus wilder? Misschien wel maar ik zou het ruwer noemen. Eerlijk gezegd vind ik het zoals het nu is veel beschaafder.

Ja bij ons is het inderdaad vaak wel beschaafd, soms denken wij zelf ook van ga een keer los, springt een keer wat meer enzo.
Dario Frodo: Dat was vroeger wel meer!
Mario Pauwels: IIk moet zeggen he ik had een baas ook, maar die zag ik bijna niet. Ik werkte dus in de Barbarella en regelmatig was daar iets kapot. En de chauffage ook he, midden in de winter. Dus de thermometer gaf 2 graden aan, echt 2 graden binnen! Kzeg dat gaat niet he, dus ik bellen. Zegt ‘ie dat geeft niet, sebiet komt er toch 50 man, die hardrockers trekken zich dat toch allemaal niet aan, geef ze wat pinten en harde muziek. En effectief de gasten bleven komen.  Dat is zo een anekdote/metafoor voor te zeggen van we trekken het ons niet aan.

Ja wij hebben dat ook een keer gehad, dat de electriciteit was uitgevallen. Het café was volledig donker, en toch bleef iedereen, ze vroegen wel of de tap nog werkte, en die werkte nog dus geen probleem. En iedereen pakte zijn gsm en briquee en ze zetten op hun eigen muziek op en het feestje ging gewoon door.
Mario Pauwels: Voila voila!

En komen jullie dan nu zelf nog in Gent in cafés?
Mario Pauwels: Ik ga niet veel meer naar cafés, wel naar optredens omdat er meer optredens zijn dan vroeger. Alle dagen is er wel een optreden.
Dario Frodo: Ik ga naar overal naar optredens…

Wij vonden eigenlijk dat het in Gent wat dood aan het gaan was en proberen het terug op te bouwen.
Mario Pauwels: Jammer genoeg wel…
Dario Frodo: Dat is een beetje in de hand gegeven door de politiek.
Mario Pauwels: Gent wordt nu super multicultureel en staat ook in het buitenland bekend, maar dan vooral als super toeristische stad.
Dario Frodo: Ja en wat dat wij doen past natuurlijk niet binnen het concept van de toeristische sector.

Ja wij proberen meer dan 35 optredens en activiteiten per jaar te hebben.
Mario Pauwels: De max! In Gent? En hebben jullie dan een zaal?

We hebben soms metalnights in café ’t Genoegen… Dan in Den Drummer, ons stamcafé, en in de Kinky Star op de Vlasmarkt hebben we 2 keer per maand gratis optredens. Daarnaast proberen we wat grotere dingen te doen in de Decadance en de Minus One. En volgend jaar hopen we dan meerdere kleine festivalletjes in de Minus One te organiseren.
Mario Pauwels: Ah de Minus One… Ik heb daar nog gewerkt! En hebben jullie daar al gedaan, want dat is zo’n halve bunker onder de grond, werkt dat wel?

We gaan nu in februari ons eerste optreden doen maar dat is wel een goede zaal. Maar het is ook wel helemaal verbouwd en er kunnen zwarte gordijnen voor de muren getrokken worden om het donkerder te maken.
Mario Pauwels: Ah toch!

En we willen ook wat andere, culturele activiteiten doen.
Mario Pauwels: Ja maar je moet dat ook doen, wat uitbreiden. Je krijgt meer voet aan de grond dan als je alleen beperkt met muziek bezig bent. Er is zo een ruim aanbod, in onze tijd bestond dat niet. Bij ons kwamen ze vooral naar de cafés als community. En na concerten in de Vooruit kwamen ze ook naar de Boudewijnstraat, beetje napraten en nog een keer de muziek opleggen van die groepen. Dat was onze cultuur; de Vooruit en daarrond.
Dario Frodo: De Vooruit was de tempel he!

Wij doen eigenlijk ook altijd een afterparty omdat we niet willen dat iedereen zomaar naar huis gaat maar nog wat kan napraten en vrienden maken. Dat is belangrijk voor ons.
Dario Frodo: Nu, wat dat betreft zijn de tijden wel veranderd. Nu zie je veel mensen die na een optreden naar huis gaan.

Ik heb mijn thesis ook over metal geschreven en dat ging over sociale identiteit en het gebruiken van metal om met je problemen om te gaan. We zien ook festivals en optredens als een plaats waar je naartoe kan vluchten en je thuis kan voelen. Hoe zien jullie dat?
Mario Pauwels: Heeft iedereen dat niet een beetje? Vooral muziek trekt inderdaad wel mensen aan en verenigt wel mensen. Wij zijn ook geboren als muzikant, maar we zijn ook wel cultureel aangelegd. Maar het is niet echt vluchten maar ook een identiteit zoeken. Maar wij doen het vooral voor de muziek omdat we ook met rock opgegroeid zijn.
Dario Frodo: En voor het gratis bier!
Mario Pauwels: En voor de leuke dames!
(Bernd): Ik ben volledig mee maat!
Dario Frodo: High five! [lachen]

Ik had ook gezien van The Last Tribe Standing, jullie nieuwe CD, dat het ook een beetje het gevoel van de community als metalhead tegenover de maatschappij beschrijft.
Mario Pauwels: Ja, dat is de boodschap.
Dario Frodo: Heel goed gezien! Het is tweeledig dat verhaal: enerzijds inderdaad hetgene dat je ziet, de community, dus de verbondenheid van de fans, de mensen die zich identificeren met onze stijl van muziek, wie wij zijn en wat we doen. Maar anderzijds gaat het dieper ook in de zin dat het identificatie is naar ons toe, naar een band. Het is een heel lange weg geweest, Mario staat aan de wieg daarvan, heeft heel die evolutie doorgemaakt met veel vallen, en veel opstaan. En het is een rollercoaster geweest. De laatste 5 jaar zijn in een heel snel tempo gegaan…

Ja echt zot eigenlijk, we hebben daar ook respect voor, toch zo blijven doorgaan.
Dario Frodo: Ja dat is ook weer die drive he, het artistieke, het gevoel… Het is een kind he, Ostrogoth, zeker voor Mario, dat is de vader.
Ja dat snappen we, dat hebben we ook al met GRIMM.
Dario Frodo: Ja maar dat is!
Mario Pauwels: Ook met vallen en opstaan. Das ook geen toeval dat wij hier met z’n 2en zitten. Want na mij is het Frodo die er het langst bij zit, met wel een ander verhaal.
Ons kindje drinkt teveel! [lachen]

Dario Frodo: We zijn ook van alle markten thuis, we zijn niet zozeer enkel metalheads, maar ook het artistieke meegenomen, we luisteren een beetje naar alles, zelfs Jazz Fusion…
Mario Pauwels: Ja want onze kennis is heel heel breed, zelfs big bands of klassiek.

Ja wij proberen het ook zo een beetje breed te zien, dan laten we bijvoorbeeld rockbands optreden en proberen we ons eigen community toch ook mee te slepen om dan te laten zien dat dat ook goed kan zijn, in tegenstelling tot een grumpy ‘nee ik ben een metalhead ik doe dat niet’-mentaliteit. En uiteindelijk vinden ze het vaak nog wel leuk!
Mario Pauwels: Ja dat ga je altijd hebben, in onze tijd ook ze, “alleen maar metal!!”
Dario Frodo: “Ik lach niet!!”

En wat vinden jullie zelf het leukste festival?
Dario Frodo: Alcatraz
Mario Pauwels: Ja, inderdaad. Is familie een beetje he.
Dario Frodo: En geweldige programmatie! En in het buitenland voor mij Sweden Rock, omdat er daar veel groepen komen die ergens anders niet komen, zelfs vanuit Amerika, omdat het begin juni is. En wat ik ook de max vind is Headbangers Open Air in Duitsland, heel kleinschalig, das fenomenaal he.  Voor mij het grootste kakfestival is Wacken. Volgend jaar ga ik een keer Hellfest doen. Probleem is natuurlijk dat Monsters Of Rock op hetzelfde moment komt, dus Graspop, Hellfest en Monsters of Rock op hetzelfde weekend.

Ja het leuke aan Hellfest is ook wel de gevarieerde line-up, de verscheidenheid aan bands en ook zwaardere subgenres.
Dario Frodo: En allemaal ook op aparte podia, dat vind ik ook heel goed.
Mario Pauwels: Op Sweden Rock staan er ook andere rock bands, dat is ook niet alleen metal.
Dario Frodo: Sweden rock is veel classic, dat vind je niet veel. Wat ook goed was, was Arrow Rock, maar dat hebben jullie waarschijnlijk niet meegemaakt. En is Rock Hard ook altijd goed, en ook Bang Your Head; een superaffiche!

En zijn jullie al naar Metaldays geweest?
Dario Frodo: Nee nog niet, er staan iets te weinig bands op die ik wil zien, het is iets te extreem voor mij.
Mario Pauwels: Ja wij doen ook wel eens een optreden gewoon voor de gezelligheid.

Dan had ik nog een ander thema in mijn thesis: het gebruiken van metal om met je problemen om te gaan en een gevoel te hebben dat je niet alleen bent: doen jullie dat zelf ook? Door de teksten, door te spelen, of luisteren naar andere bands?
Dario Frodo: Ja eigenlijk wel.
Mario Pauwels: Ja dat is een wisselwerking. Het is een ideaal platform om je gevoelens te uiten, met verschillende onderwerpen. Maar in metal kun je ook heel creatief zijn in je teksten he, met je woorden. Je kunt heel ver gaan in fictie, gevoelens, echte gebeurtenissen, dubbelzinnigheid…
Dario Frodo: Whitesnake deed dat in de jaren ’80 al, als je Slide It In hoort, heel die LP staat vol.
Mario Pauwels: Slide it in!
Dario Frodo: Straight to the top!
Mario Pauwels: Slippery when wet!
[lachen]

En zijn er bepaalde nummers waar je naar luistert als je boos bent?
Dario Frodo: Ik hield in de jaren ’80 wel van de thrashbands omdat die zeer maatschappelijk kritische teksten konden neerpennen. Atrophy bijvoorbeeld, als je Violent By Nature volledig doorneemt heb je de ene schitterende tekst na de andere. Sacred Reich met The American Way Of Ignorance, daar staan heel knappe dingen bij. Die fantasiewerelden met draken enzo dat is niet echt iets voor mij, eerder voor mijn dochter.
(Bernd): Ik vinden beide goed!
Ik ook! Maar als ik boos ben luister ik ook graag naar thrash, Exile van Slayer ofzo.
Mario Pauwels: Dat heb je nu met  Slayer ofzo, ja dat moet iets aggressiefs zijn.

We gaan binnenkort iets leuks doen: metal poetry. Iemand dat op rustige, klassieke muziek metallyrics voorleest. Dat je een keer echt naar de tekst kan luisteren zonder het kader van de harde muziek.
Mario Pauwels: De tekst in zijn naaktheid in feite? Nice, das een goed idee!
Dario Frodo: Spoken words!

Wat ik nog wilde vragen, door welk liedje of band ben je naar metal beginnen luisteren?
Mario Pauwels: Goh naar metal beginnen luisteren, ik ben daarmee opgegroeid, ik ben ook al van de vorige eeuw! Ahja maar jullie ook… Ik ben een mummie bijna… Maar even serieus: al vanaf ik geboren was heb ik altijd muziek gehoord van mijn vader, de big bands en al… The Beatles als dreumes, en dat charmeert altijd nog in feite. Dan is Jimi Hendrix voor mij gekomen, en dat was echt een revelatie, dat was een icoon. En dan is Deep Purple gekomen, Black Sabbath, Yes, Steppenwolf, dat was de max. En dan verder… Ik ben dan zelf in een bandje beginnen spelen en dat was dan ook heavy bluesrock, of hardrock, en ja dat was de grote liefde. Niet om als dusdanig tot die ‘rebelse’ groep te behoren maar omdat ik er mijn gevoelens in kwijt kan, ook als drummer. En ja: dit is mijn alltime favorite: Unleashed in the East van Judas Priest, Dream Theater, Rush en Beatles.
Dario Frodo: Queen, Iron Maiden en Def Leppard voor mij.
Mario Pauwels: Ja Queen ben ik nu vergeten maar dat hoorde ook wel in dat lijstje van eind jaren ’70. Maar bij mij en Frodo zijn er redelijk wat verschillende invloeden in het begin he. Of Journey ook, dat volgens mij niet veel met metal te maken heeft maar wel erg goed is. Ik luister ook veel naar Dream Theater, en Rush… dat is mijn favoriete groep. Ik luister naar veel dingen maar dat is iets dat ik regelmatig nog opleg.

Ok, dan van jullie metal-begin naar de toekomst van metal: nu dat er zo veel headliners aan het verdwijnen zijn, hoe zien jullie de toekomst van metal?
Mario Pauwels: AHA! Een instinker dat he?
Dario Frodo: Metal zal altijd blijven bestaan. Maar er worden geen headliners meer gemaakt, das heel simpel. Je krijgt nu al elk jaar op Graspop van ‘Ah nee tis weer Iron Maiden, weer Judas Priest,..’, allemaal die oude zakken… Het is heel simpel; in de jaren ’70 en ’80 zijn groepen gemaakt geweest. En die groepen hebben miljoenen gehad om te ontwikkelen, in studio’s te zitten.
Mario Pauwels: De beste studio’s.

En gepushed om op een bepaalde manier verder te gaan…
Dario Frodo: Ja gepushed he! Want platenmaatschappijen verdienden daar massa’s geld aan, en nu verdienen ze geen geld meer. Dus er worden geen groepen meer gemaakt. Die moeten CDs verkopen uiteraard en ze proberen hun best te doen met bijvoorbeeld Avenged Sevenfold en Disturbed dat dat nu headliners worden. En ik vind dat vree goed, Avenged Sevenfold.
Mario Pauwels: Disturbed.. Are you? [lacht]
Dario Frodo: Eh, Yes! Of kijk naar een Sabaton bijvoorbeeld, gaat dat ooit 50.000 man trekken, nee want die zijn niet gemaakt.

Maar daar zijn ook veel mensen tegen… proberen het tegen te werken. Vooral bij die grotere groepen die opkomen. En bij die oudere bands heb je dat minder.
Dario Frodo: Hoe groter dat je wordt, hoe meer afgunst dat je opwekt.
Mario Pauwels: Dat is waar. Tegen dat instituut van oudere bands kom je toch niet op, we gedogen het laten we het zo zeggen.
Dario Frodo: Aan de andere kant,.. Metallica… Daar kun je een zak stront over kiepen.
Mario Pauwels: Dat het niet goed meer is?
Dario Frodo: Dat ook nooit goed geweest is.
Mario Pauwels: Maar zet dat een keer als headliner, dat gaat veel volk trekken!
Dario Frodo: Maar festivals… die hebben hun eigen festival he.

Graspop Boutique volgend jaar?
Mario Pauwels: Ja, voila!
Dario Frodo: Wat we nu zien zijn groepen die onder de A+ categorie zitten die zelf al de Trix uitverkopen, of zelfs meer, en die gewoon zeggen van ‘we doen geen festivals meer’.
Mario Pauwels: Ja dat is waar.
Dario Frodo: Er wordt geen geld mee verdiend, met festivals. Headliners worden miljoenen uitbetaald, maar de rest van die affiche… En groepen verkopen zelfs geen merchandise op festivals, ze verkopen veel meer in clubshows.

En wat gaat dat dan betekenen voor een Graspop, Hellfest of Download over 10 jaar?
Dario Frodo: Er gaan een hele hoop festivals verdwijnen, er moeten er een paar van tussen. En dat verhaal van Hellfest en Graspop op hetzelfde weekend dat is geen moord maar dat zijn 2 festivals die elkaar helpen. Want wat krijg je dan, die bands zijn er en worden waarschijnlijk samen geboekt in een pakket, wat de prijs voor de organisatoren een stuk omlaag haalt.

Hebben jullie zelf nog verdere ambities? Iets wat jullie echt nog willen doen?
Dario Frodo: Ons amuseren!
Mario Pauwels: Ja ons amuseren, zo lang mogelijk muziek kunnen maken.
Dario Frodo: En wel op een zo goed mogelijke manier kunnen blijven werken, we zijn ook selectief, het moet leuk blijven.
Mario Pauwels: We hebben ook onze eigen jobs en families. De investering van tijd moet rendabel gemaakt worden door het plezier. We moeten nog kunnen zeggen: “we hebben er plezier in, en zolang we er plezier in hebben doen we voort”. Zoals hier bij het binnenkomen dachten we “tof zaaltje, we gaan  er een keer een lap op geven!”

En de afterparty!
Ostrogoth: Ja daarvoor doen we het ook wel, voor de afterparty!