Alcatraz Hard Rock & Metal Festival in Kortrijk!
[tabby title=”General”]
Na een succesvolle eerste editie op deze locatie zijn we alweer toe aan nog een geweldig feestje in onze favoriete gevangenis. Het festivalterrein ligt achter sportcentrum De Lange Munte en over verschillende sportvelden. Ook kan er hier de komende jaren nog uitgebreid worden, en in 2017 zullen er dan ook maar liefst 2 podia zijn! Parkeergelegenheid wordt voorzien aan Kortrijk Expo. Vanaf daar is er een gratis shuttlebus naar het festivalterrein. Het artwork en de merch zien er alvast goed uit en voor de combitickethouders was er ook weer een cadeautje: een bobble head.
Naast het festivalterrein is ook een camping, waarvoor wel apart tickets gekocht moeten worden (€15). Op deze camping werden 1.500 festivalgangers verwacht, en de tickets waren een paar dagen voor het festival al uitverkocht. Hierop hebben de organisatoren samen met stad Kortrijk gezocht naar een oplossing en de camping iets vergroot, waardoor iedereen er toch terecht kon.
Een van de tofste dingen aan Alcatraz is dat de sfeer er nog steeds familiaal is. Het is erg gezellig en leuk om overal mensen tegen te komen die je kent, en dat maakt Alcatraz nog steeds speciaal. Ook doorheen de dag bleef er redelijk veel ruimte op het terrein, wat na een overcrowded Wacken wel een verademing was. Wat ook voor een speciale sfeer zorgt, is het feit dat er maar één podium is, en iedereen dus naar dezelfde shows kijkt en gekeken heeft. Dit maakt bijpraten hierover ook heel makkelijk. We zijn heel benieuwd wat het volgend jaar gaat geven wanneer er 2 podia zullen zijn, maar als we het goed begrepen hebben zullen de bands alsnog afwisselen, waardoor het nog steeds mogelijk is om alle bands te zien.
Dit jaar was er iets nieuws te vinden op het festivalterrein: El Presidio, een speciale bier bar. Hier kon je speciale bieren drinken in glas. De glazen moesten wel binnen de bar blijven, zodat er op de rest van het festivalterrein geen glasafval zou zijn. De naam komt van een voormalige militaire basis met uitzicht op Alcatraz, dus past ook goed in het thema!
Ook nieuw dit jaar was de pre-party op de camping, waarvoor een heuse stage werd gebouwd uit een container. Goe Vur In Den Otto kennen we natuurlijk inmiddels al en zij zorgden voor een paar uur metalhits om ons op te warmen. Jammer genoeg was het redelijk vroeg gedaan, was er daarna niet veel meer te doen en moesten we op de camping ook stil zijn, waardoor we maar zijn gaan slapen. Dat was wel een beetje een bummer, want het is tot in Slovenië bekend dat we wel houden van een camping feestje.
Het sanitair was zeker verbeterd tegenover vorig jaar, wat een hele verademing was. Om voor je eigen oren te zorgen waren er gratis oordopjes te krijgen aan de stand van de Rock Tribune.
Inter VZW stond ook op Alcatraz weer in voor de begeleiding van mensen met een beperking. Naast de PA-toren op het midden van het terrein was een rolstoelpodium geplaatst en op meerdere plaatsen was assistentie te vinden. Wij vinden dit altijd heel fijn om te zien!
Om het terrein zo proper mogelijk te houden kon je op het festival ook – bij wijze van statiegeld – 100 bekers inruilen voor een jaarabonnement op de Rock Tribune (€40). Dit werkte redelijk als motivatie, want we zagen veel mensen zoeken op de grond. Maar alle kapotte bekers, bekerhouders en afval van eten, zorgden toch dat de weide er aan het einde van de 2 dagen erg vuil bijlag.
Maar we kwamen natuurlijk ook voor de indrukwekkende en strategisch opgestelde line-up. Voor fans van veel verschillende subgenres was er iets te vinden, en zonder overlappingen kon ook iedereen de gewenste shows zien. In het publiek was er niet alleen een grote verscheidenheid aan subgenres op te merken, maar ook een grote range in leeftijd. Metalfans vanaf de vroege metaljaren konden genieten van de sterke live-bands, naast opvallend veel kinderen die enthousiast rond stuiterden met hun enorme oorbeschermers op.
[tabby title=”Dag 1″]
Deze dames hadden de eer om de weide op te warmen, en we hoorden alleen maar positieve klanken uit het publiek komen. Voor dit vroege uur was er al redelijk wat volk op het veld! Het was duidelijk dat ze er zelf ook heel veel plezier in hadden en dat spiegelde zich af in het publiek, ookal moest iedereen nog wat wakker worden. Thundermother is dan ook eerder rock’n’roll dan hevige metal, maar dat is op dit vroege uur misschien juist wel wat iedereen nodig had. Een fijne show om Alcatraz mee te beginnen!
Nu we waren opgewarmd door het Zweedse Metalchurch én de zon die al goed aan het branden was, was het tijd voor Metal Church! Laag op de affiche, maar dat mocht de pret niet drukken. Al vanaf het begin zat de typisch hoge stem van de teruggekeerde Mike Howe perfect, en we konden dan ook genieten van een stevig bordje heavy metaal. Het was duidelijk dat het publiek van Alcatraz dit zeer goed kon smaken, en misschien was het dan ook wel slim om deze band zo vroeg op de dag te zetten, want er stond al goed veel volk verzameld! We kregen een geweldige verzameling klassiekers te horen en de enige teleurstelling was dat het niet zo lang duurde.
De bluesy en classic hard rock van The Answer had eenzelfde effect op de Alcatraz-gevangenen. Met een energieke set wisten ze het publiek goed te bespelen en het was merkbaar dat er al wat goesting werd opgewekt voor de komende show in november als support van The Dead Daisies. Ons hebben ze niet volledig overtuigd, maar dat is ook niet altijd nodig.
We moeten eerlijk toegeven dat we de Zweden van Candlemass liever in een donkere zaal zien, omdat de muziek daar toch beter tot zijn recht komt. Op Eindhoven Metal Meeting was de show dan ook veel indrukwekkender, maar desondanks speelden deze mannen weer een heel strakke show waar ze zelf ook heel tevreden van waren, hoorden we later in ons interview. Ons kunnen ze in ieder geval altijd bekoren met de geweldige doom nummers en muzikaal was het zeker on point, maar toch jammer dat ze in de zon speelden.
En de Zweden blijven maar komen vandaag! Avatar is een plezier om naar te kijken en zeker om te fotograferen. Wát een energie zit er in deze band, en frontman Johannes Eckerström heeft toch wat prettige steekjes los zitten. We hebben natuurlijk al eerder gemerkt dat Kortrijk deze band wel kan smaken, en op deze editie van Alcatraz was dat ook heel duidelijk te zien! De strakke kostuums én performance zetten een muzikaal sterke set daad bij. Wij hebben er keihard van genoten en onze lachspieren zijn weer goed getraind dankzij de rare bewegingen en gezichtsuitdrukkingen van Eckerström. En we waren duidelijk niet de enigen! Er bestaat geen twijfel over het feit dat we deze mannen nog vaker gaan zien!
Triptykon is opgericht door Tom G. Warrior als reactie op het stoppen van zijn andere band Celtic Frost. De sound van Celtic Frost wordt hierbij behouden, en live worden er ook sommige nummers van Celtic Frost en Hellhammer gespeeld. Hiernaast bracht deze doom black metal band echter ook eigen nummers, die zeker voor een geweldige sfeer zorgde. Tom is god en dit kreng van een band moeten jullie allemaal gezien hebben. Machtige muziek! Wel hadden we weer hetzelfde gevoel als bij Candlemass, dat het niet volledig paste in de vlakke zon.
Anthrax was present als een special guest met hun “For All Kings European Summer Tour 2016″. We hadden deze Amerikanen met deze zelfde tour al gezien op Hellfest, maar ze brengen ons altijd zo’n goed thrash feestje dat wij natuurlijk weer van de partij waren. En we werden alweer niet teleurgesteld. Net als op Hellfest ging het publiek wild met favorieten als Caugh in a Mosh, Antisocial en Indians, en dankzij de combinatie met de energieke live-performance genoten we er weer elke seconde van. Strakke en pure thrash, wat wil je nog meer? Awel, een clubshow! In februari zal Anthrax de Trix aandoen, dus wie nog eens wil feesten kan daar zeker zijn hart ophalen!
Na onder andere het wazige optreden op de Lokerse Feesten van een paar jaar terug hadden we niet veel vertrouwen meer in de set van Ministry, en na Anthrax is het natuurlijk ook moeilijk om het publiek even enthousiast te houden. Maar hey, werden wij even gecorrigeerd! De industrial metal van Ministry schalde strak over het terrein en we waren echt onder de indruk van deze sterke performance. De rest van het publiek was het hier precies niet even mee eens, daar het vooraan wel wat leegliep richting de eetstandjes, maar daar maakten wij ons niet zo druk om. Deze keer is het zeer mooi gedaan, en zouden daar graag meer van zien!
Bij Airbourne hielden wij het dan weer even voor gezien om te gaan eten. We hebben deze band al vaker gezien, en het was voor ons wel ok om ze een keer te missen. We hoorden wel dat het weer een geweldig hard rock feestje was, en dat de live reputatie van deze heren maar weer eens bewezen werd.
Ook Whitesnake hadden we deze zomer al vaker gezien, maar toch blijft het zalig om mee te brullen met de geweldige klassiekers als Here I go again, Is this Love en Still of The Night. Voor ons was dit gewoon weer Whitesnake hoe het moet zijn; zalige meezingers, sterke solo’s en een strak optreden! Wij blijven fan!
Om deze eerste dag op Alcatraz goed te eindigen baanden we ons een weg door het publiek om vooraan recht in de actie te staan. Headliner Within Temptation kreeg het voor elkaar om dit bijna onmogelijk te maken, maar we zijn er geraakt! Voor ons vormde zich een geweldig podium dankzij een riser en enorme ledschermen met bijpassende beelden. We kregen klassieke hitjes te horen, maar ook recentere nummers die misschien minder op een metalfestival passen. Dan ineens was er een cover van Black Sabbath’s gelijknamige song, die niet meer heel goed herkenbaar was, maar toch een verrassingseffect veroorzaakte. Sharon haar stem klonk zoals altijd perfect. Ze stond als frontvrouw ook nogal letterlijk constant in de spotlight, maar deed dat zeker heel goed. We denken dat ook niet iedereen voor deze female fronted poppy metalstijl te vinden was, maar het nog aanwezige publiek leek heel enthousiast! Om het af te maken nog wat vuurwerk en we konden de eerste dag letterlijk eindigen met een knaller.
[tabby title=”Dag 2″]
Toen we het terrein opgingen zagen we reeds een grote hoeveelheid metalheads zich verzamelen aan het podium. Flotsam & Jetsam begonnen direct stevig met nieuw nummer Seventh Seal. Het publiek leek geen last te hebben van het vroege uur en kwam al goed in beweging. Tijd voor de eerste moshpits van de dag!
En voor nog meer thrash met Exodus! Bay Area thrash doet het altijd goed, en daarbij kregen we de indruk dat het publiek toch nog niet heel goed wakker was bij Flotsam & Jetsam, want er kwam ineens veel meer los! Bij A Lesson In Violence startten de eerste circle pits en zagen we ook menig crowdsurfer overvliegen. Frontman Steve Souza zweepte het publiek goed op, we zagen de crowd zelfs bewegen tot aan de PA toren en bij Strike Of The Beast vormde zich een geweldige wall of death. Exodus was zeker in vorm en het was dan ook jammer dat het optreden zo snel voorbij was!
Ook DevilDriver wist het publiek geweldig te bespelen, en weer was dit te zien aan de talloze moshpits, crowdsurfers en een wall of death. Het geluid was helaas niet geweldig, maar dat kon het uitzinnige publiek blijkbaar niet schelen. Wij zetten ons nog wat rustig neer om op adem te komen.
Want het was daarna ook de beurt aan de Finnen van Korpiklaani! Vanaf de eerste noten sprongen we automatisch op en startte de rest van de crowd ook te bewegen. Want bij Korpiklaani kun je bijna niet anders dan dansen! Na de stevigere metal van de afgelopen uren is dit voor het publiek muzikaal misschien een rustige verademing, maar qua beweging zeker niet. Zanger Jonne Järvelä zat er soms wat naast met zijn zang, maar stuiterde rond over het podium en zijn energie straalde ook over naar de rest van het Alcatraz-veld. Wij stuiterden vrolijk mee en met afsluiter Vodka konden we ook nog gezellig meebrullen. Een ideaal optreden op deze zomerse dag!
Lita Ford was vanuit Amerika overgevlogen voor een exclusief Europees optreden op Alcatraz. Ondanks dat Lita er nog steeds geweldig uitzag, was het met haar stem wat minder gesteld. Ze kreeg het publiek uit nostalgie wel mee, maar echt overtuigd waren we niet.
Children of Bodom daarentegen speelde een redelijk zware set, en het publiek zong en headbangde blij gelukkig mee. Muzikaal spelen onze Finse kinderen weer op superhoog niveau, en dat is te voelen in de publieksrespons. De strakke melodic death zorgt weer voor een immense hoeveelheid crowdsurfers, en de security lijkt hieraan tijdens dit optreden een voltijdse job te hebben. Alexi creëert niet heel veel interactie met het publiek, maar dat blijkt ook niet nodig te zijn. Na 1 vraag voor de grootste pit ooit, blijft de crowd vanzelf gaan en ze starten bij een rustig gitaarstuk in het laatste nummer zelfs automatisch een zelfs goed getimede wall of death. Indrukwekkend!
Na dit alles heeft het Alcatraz publiek duidelijk nog heel veel energie over voor Soulfly en de band wordt dan ook naar hartelust toegeroepen. De Brazilianen gaan hier gretig op in en spelen zelf een energieke set, waarbij de crowd nog eens extra uitgedaagd wordt. Max Cavalera is natuurlijk ook een geboren frontman. Uiteraard passeren er ook genoeg hits vanuit zijn Sepultura repertoire en het publiek gaat volledig los. Aan het einde komt Cavalera nog op het podium in een t-shirt van het Belgisch elftal en kon hiervoor nog een uitbundig gejuich innen. Cavalera’s 23-jarige zoon speelde ook een strakke set op de drums, waarvoor vaderlief hem nog eens bedankte. Door de hoeveelheid energie en een goede afwisseling van Soulfly én Sepultura werk was het publiek in ieder geval dik tevreden.
De heren van Kreator doen er nog een schepje bovenop door direct confetti kanonnen af te schieten, die de sfeer er direct inzetten en het hele terrein voorzien (dankzij de wind). De mannen van de PA toren zullen er ongetwijfeld minder plezier in hebben gezien, aangezien de witte slierten ook aan de toren bleven hangen. Als het publiek nog energie over had, werd het er door Kreator vakkundig uitgesleurd. Ondanks een storing, waarbij het geluid van de instrumenten wegviel, gaf iedereen in de pit zich 100% en kon de security hun geluk weer niet op met een massive aantal crowdsurfers. De agressieve oldschool thrash denderde over het terrein en liet het uitzinnige publiek kapot achter. Kreator reageerde nog met een laatste nummer en liet zien dat het zeker hun pleasure is to kill.
Van de metal opera van Avantasia wisten we niet goed wat we moesten verwachten. Het leek wat vreemd tussen alle stevige metal, maar blijkbaar was een groot deel van het publiek er toch echt op aan het wachten. Met een geweldig decor, een bombastische show en vele gast-artiesten is het zeker iets speciaals om gezien te hebben. O.a. Michael Kiske (ex-Helloween), Ronnie Atkins (Pretty Maids), Jorn Lande (ex-Masterplan, Jorn), Bob Catley (Magnum) en Ecic Martin (Mr. Big) passeerden de revue en brachten zeker een spektakel! Tijdens het slotstuk kwam iedereen samen op het podium om een knallende afsluiter te garanderen.
We hoopten heel hard op een herkansing van Twisted Sister, omdat de andere shows die we deze festivalzomer hadden gezien (Hellfest, Wacken) niet overtuigend waren. Op de één of andere manier is Twisted Sister altijd heel goed in vorm op Belgisch grondgebied en tot ons plezier was dat vanavond niet minder waar. Misschien was het ook de adrenaline van de laatste Europese show, maar het was zeker een knaller! We kregen alle hits te horen en de immense crowd zong naar hartelust mee. Dee Snider droeg dan The Price op aan A.J. Pero, Jimmy Paige, Dio en Lemmy. Hij vroeg het publiek om alle lichtjes / aanstekers omhoog te houden voor hen, wat resulteerde een heus kippenvelmomentje dat je over heel het terrein voelde gaan. Bij We’re Not Gonna Take It bleef het refrein maarliefst 5x doorgalmen, tot groot plezier van meneer Snider. Als een waar podiumbeest raasde hij het volledige optreden heen en weer over de Prison Stage. Mr. Sister kan nog altijd zeggen wat hij wil op Graspop, maar “Belgium does need the band and we wanna rock!” Merci, Twisted Sister! Nadat we nog getrakteerd worden op vuurwerk kunnen we volmondig zeggen dat dit een geweldige ervaring was!
Forty and Fuck it! #FuckYeah
Al met al hebben we met z’n allen goed gezongen, gefeest en gedronken. Hopelijk was de kater niet te zwaar, heeft de aftersun gewerkt en vindt iedereen zijn of haar stem weer terug in de komende dagen! Onze stemmen willen nog niet zo goed meewerken, maar dat kan alleen maar bevestigen dat het een goed feestje was. Tot de volgende keer!
[tabby title=”Aftermovie”]
[tabbyending]
Alcatraz Festival 2017 zal de 10e editie zijn!
Het vindt weer plaats in Kortrijk, dit keer verspreid over 3 dagen, van 11 tot 13 augustus.
Meer info vind je op de website en Facebookpage van Alcatraz Music.
Afbeeldingen / artwork door Alcatraz Music.
Foto’s door Ilse Bosch
